موکادیزایندر طول دو دهه‌ی گذشته با پیشرفت‌های تکنولوژی، اهمیت طراحی و تقاضا برای کار طراحان با سرعت بی‌سابقه‌ای بالا رفته است. پاولا والاس (Paula Wallace) رئیس موسسه دیزاین SCAD، به عنوان شخصی که انقلاب دیجیتال و سرعت پیشرفت را به وضوح مشاهده می‌کند، پیش‌بینی جالبی در مورد آینده تحصیلات طراحی دارد.
به گفته پاولا والاس، موسسه او برای کمک به دانشجویان در خلق آینده بهتر، فرصت کسب سه نوع مهارت را فراهم کرده است که در ادامه می‌خوانید.
امروزه، فریبندگی ابزارهایی که مدام در حال تغییرند، حوزه‌ی طراحی را فراگیر کرده است. کارفرمایان انتظار دارند فارغ‌التحصیلان کارشان را با مهارت‌های پیشرفته آغاز کنند.
از سوی دیگر، بعضی از مفسران یادآور می‌شوند که محصولات به طور فزاینده‌ای دیجیتالی شده‌اند، از نظر فیزیکی نامحسوس‌اند و کمتر در دنیای واقعی حضور دارند. بعضی افراد به این چالش‌ها می‌نگرند و می‌خواهند بدانند که آیا آینده تحصیلات طراحی و تدریس آن در دانشگاه هنوز هم معنادار است؟
من فرصت‌هایی را می‌بینم که منجر به یک انقلاب در نحوه آماده‌سازی دانشجویان برای شغل‌های معتبر و زندگی رضایت‌بخش می‌شود.
مهارت‌ها، ابزارها و همکاران، عناصر مهمی برای تحصیلات طراحی در آینده هستند.
۱. مهارت‌های قدرتی را بیاموزید
مهارت‌های قدرتی مانند متقاعدسازی و همدلی در حال حاضر مباحث داغی برای کارفرمایان محسوب می‌شوند و هوش اجتماعی و طراحی نتیجه گرا را نشان می‌دهند. هرچه طراحی فنی‌تر می‌شود، اهمیت مهارت‌های الهام بخشی، ترغیب و متقاعدسازی طراحان بیشتر می‌شود. آنها همچنین باید توانایی گوش دادن و دست و پنجه نرم کردن با مخاطب را داشته باشند!
طراحانِ فردا باید بتوانند راه‌ها را هموار کنند، به سمت منبع بروند و نکات مثبت را بیرون بکشند. برای مثال: به تازگی طی یک مسابقه طراحی، یک تیم دانشجویی با شرکای IBM و گوگل همکاری کردند تا شارژر قابل حمل خورشیدی برای انواع فضاهای بیرونی و نظامی بسازند.
این تیم دریافتند که کاربران مشکلاتی دارند که برای طراحی و ساخت چنین محصولی ارزشمند است. مثلاً دستگاه باید در برابر عناصر و قرار گرفتن طولانی مدت در معرض نور خورشید مقاومت کند. منتورها پیشنهاد دادند که شارژر برای گرفتن بیشترین نور خورشید، روی یک کلاه یا چادر قابل حمل نصب شود.
نتیجه نهایی؟ یک نمونه اولیه از محصول با شخصی‌سازی دقیق برای کاربر و افزایش قابلیت عرضه محصول در بازار بود که توسط یک تیم طراحی میان‌رشته‌ای ارائه شد.
در آینده نزدیک تیم‌های طراحی از بسیاری جوانب بزرگ‌تر و متنوع‌تر خواهند شد. این بدان معناست که دانشجویان باید ایده‌های خود را بیان کرده و در کنار یکدیگر کار کنند.
دانشگاه‌ها باید از متخصصان ارتباطات برای همکاری با دانشجویان، اساتید و شرکای دانشگاه استفاده کنند. ارتباط با شرکت‌ها و کارخانه‌ها باید به صورت برجسته‌ای در برنامه‌های راهبردی آنها باشد. اگر این نوع همکاری‌ها به طور پیوسته ادامه پیدا کند به ایجاد یک فرآیند خلاقانه منجر می‌شود.
۲. ابزارهای قدرتمند به کار بگیرید
نسل جدید از راه رسیده‌اند. آنها عمیقاً میل به سازندگی و انجام کارها و تأثیرگذاری بر تحولات اجتماعی دارند. گرچه ورودی کلاس‌ها برای طراحان نامحدود است اما اساتید ما متوجه شده‌اند که بسیاری از آنها فرصتی برای استفاده از وسایل مانند چوب، میز اره یا مته نداشته‌اند، در نتیجه کار عملی انجام نداده‌اند (در دانشکده‌های پزشکی روند مشابهی مشاهده می‌شود، مسئله‌ای که می‌تواند به کاهش مهارت دانشجویان یا همان جراحان فردا منجر شود).
راه‌حل چیست؟ یک کارگاه (ورکشاپ) واقعی برگزار کنید، آنها را در شرایط کار عملی قرار دهید و مطمئن شوید که به همه اصول مسلط شده‌اند.
هنگامی که دانشجویان خود دست به کار می‌شوند، به طرح‌های جدید فکر می‌کنند و از نمایشگرها و وسایل دیجیتال فاصله می‌گیرند. در عصر تلفن‌های هوشمند با نوتیفیکیشن‌های ممتد و اپلیکیشن‌هایی که به طور فزاینده متقاضی پیدا می‌کنند، بهترین تجربه کاربری، آرامش ذهن است.
یک مطالعه نشان داده است که 84 درصد از نمونه‌های نسل هزاره و نسل Z گفته‌اند “ابزارهای فناوری” در کار آنها اختلال ایجاد کرده‌اند.
اکنون که صحبت از ابزار شد، باید بگویم مداد یکی از قدرتمندترین ابزارهایی است که ما در اختیار داریم. همانطور که بیشتر معماران به شما خواهند گفت، ترسیم دستی به دانشجویان کمک می‌کند تا “ببینند” و برای اولین بار جزئیات تکرار شونده را درک کنند. این بدین معناست که بعداً می‌توانند با نرم‌افزارها، طرح‌ها و رندرهای واقعی‌تر خلق کنند.
دانشجویانی که در طراحی مهارت دارند، ارتباطات مؤثرتری برقرار می‌کنند. برای مثال، طراحی که در یک نشست بین‌المللی گفتگو می‌کرد و جزئیات صحبت او به دلیل ترجمه کلیِ مطلب، نادیده گرفته شده بود، با مهارت خود در طراحی، جزئیات و مفاهیم را از طریق ترسیم انتقال می‌داد و هر جا کلمات برای رساندن پیام او کافی نبودند از طریق تصاویر با مخاطبان ارتباط برقرار می‌کرد.
۳. شرکای قدرتمند پیدا کنید
“در دنیایی مملو از هوش مصنوعی و ربات، انسانیت بیشترین متقاضی را دارد.” این یک نقل قول آگاهانه از مکالمه اصلی بین چندین طراح در یک کانال Slack است. ایده‌ی من این است: آموزش طراحی باید بر تعامل انسان در همه بخش‌ها تأکید داشته باشد، از اکتشاف مسئله و نمونه‌سازی تا پیدا کردن شرکای قدرتمند.
شرکایی که برای همکاری به دانشگاه می‌آیند آخرین بینش مصرف‌کننده و بازار را با خود به همراه دارند.
آنها به دانشگاه‌ها کمک می‌کنند تا با صنعت همگام شوند و اطمینان حاصل کنند که دانش آموزان در معرض چالش‌های طراحی باکیفیت واقعی قرار دارند. در عوض، کارشناسان صنعت به گروه‌های داخلی و با تمرکز طولانی مدت از مصرف‌کنندگان در سنین دانشجویان (کنترل‌کنندگان بازارهای فردا) دسترسی پیدا می‌کنند و از طریق آموزش، چشم‌اندازهای خود را در مورد طراحی به چالش می‌کشند و نوسازی می‌کنند.
این نوع مشارکت‌ها یادگیری دانشجویان را واقعیت می‌بخشد. این دانشجویان، مشکلات را در کنار تیم‌هایی که شخصیت‌های متعدد و متنوع از نظر نظم، پیشینه، ملیت و موارد دیگر در آنها حضور دارند، حل می‌کنند. (اخیراً گوگل از چنین رویکردی برای توسعه برنامه‌هایی استفاده کرده است که نگرانی‌های زیست‌محیطی، ایمنی عابران پیاده و ارتباط والدین و معلم را برطرف می‌کند.)
با این حال، صنعت تکامل می‌یابد. طراحان فردا باید اصالت، همدلی و انسانیت را در طرح‌های خود مورد توجه قرار دهند. این تنها در صورتی امکان‌پذیر است که دانشجویان حضور در زمان حال را یاد بگیرند، چیزی که فراتر از طراحی است. محصولات ذاتاً منعکس‌کننده سازندگان آنها هستند.
اساتید رشته‌های طراحی باید دانشجویانی تربیت کنند که در روابطشان فعال، در جوامعشان سرمایه‌گذار و برای خدمت‌رسانی به ذینفعانشان همیشه در دسترس باشند.
منبع: core77
