موکادیزاینهمانطور که پیش از این در موکادیزاین خوانده‌اید، در سری مقالاتِ طراحان کارآفرین با جوانان موفق، سبک کار آنها و مسیری که پیموده‌اند آنها آشنا می‌شویم. جاناتان اولیورز (Jonathan Olivares) یکی دیگر از طراحان کارآفرینی است که در مورد کار خود مطالب جالبی برای گفتن دارد. برای خواندن این مطلب جذاب با موکادیزاین همراه شوید.
لس‌آنجلس بزرگ‌ترین مرکز صنعتی ایالات‌متحده است، در اینجا طراحان می‌توانند هر چیزی را سریع و ارزان بسازند و با یک لبخند تحویل بگیرند. این نظر جاناتان در مورد شهری است که در آن زندگی و کار می‌کند.
وقتی طراحی مبلمان انجام می‌دهید، سرعت و دقت در روند ساخت پروتوتایپ خیلی به کارتان می‌آید. مانند زمانی که جاناتان صندلی OAC را برای شرکت نول (Knoll) طراحی می‌کرد. ۵۰ پروتوتایپ از این محصول آلومینیومی ساخته شد. وجود کارخانه ریخته‌گری که با سرعت و دقت این کار را انجام دهد، کمک بزرگی در روند طراحی است.
جاناتان الیورز سال ۲۰۰۶ شرکت طراحی خود (JORD) را تأسیس کرد. او به ساخت محصولات سریالی علاقه داشت. مانند محصولاتی که چارلز و ری ایمز طراحی می‌کردند و به تولید انبوه می‌رساندند. چیزهایی که حاصل تکنولوژی پیشرفته‌اند و با قیمت مناسب و تیراژ بالا تولید می‌شوند.
این طراح جوان کمتر از ۱۸ ماه از دوره طراحی صنعتی خود در موسسه پرات (Pratt) را گذرانده بود که شرکت JORD را در گاراژ خانه مادری‌اش به راه انداخت. او بعد از اتمام این دوره برای ادامه تحصیل به مونیخ رفت و زیر نظر طراح مشهور آلمانی _ کنستانتین گرچیچ (Konstantin Grcic) – مشغول به یادگیری شد.
جاناتان در این مورد توضیح می‌دهد: اگر به سال ۲۰۰۵ برگردید و شرکت‌های تولید مبلمان را ببینید، درمیابید فعالیتی که اکنون در این حوزه صورت می‌گیرد، آن زمان وجود نداشت. این وضعیت مأیوس‌کننده بود.
جاناتان زیر نظر کنستانتین گرچیچ چند پروژه انجام داد، در مورد دیزاین تحقیق کرد و مطلب نوشت. گرچیچ که جاناتان را در زمینهٔ نویسندگی بسیار توانا دیده بود، او را به ویراستاران مجله داموس (Domus) معرفی کرد.
جاناتان علاوه بر طراح بودن، خود را یک نویسنده و محقق می‌داند و هر سه مورد اساسِ کسب و کارش هستند.
او به سفارش مجله داموس مطلبی در مورد صنعت مبلمان ایالات‌متحده نوشت و طی این پروژه با بنجامین پاردو (Benjamin Pardo)، مدیر بخش طراحی شرکت نول (knoll) آشنا شد.
چند ماه بعد آنها به طور اتفاقی دیدار مجددی در نمایشگاه مبلمان میلان داشتند که منجر به اولین همکاری‌شان شد، یک پروژه تحقیقاتی بین‌المللی که بودجه آن توسط شرکت نول تهیه میشد. جاناتان برای انجام این پروژه به نقاط مختلف دنیا سفر کرد تا در مورد تاریخ صندلی‌های اداری تحقیق کند. این کار ۲ سال طول کشید و در نهایت با اطلاعات به دست آمده، کتابی با عنوان «طبقه‌بندی صندلی‌های اداری» نوشته شد و در سال ۲۰۱۱ به چاپ رسید.
این طراح کارآفرین معتقد است که بیشترین موفقیت امروزش به دلیل آشنایی و شبکه‌سازی با افرادی همچون پاردو است. به عقیده او باید به دنبال افرادی گشت که اندیشه‌های مشرکی با ما دارند و برای دوستی با آنها زمان صرف کرد.
جاناتان اولیورز علاوه بر طراحی، تحقیق و نویسندگی، بعضی مواقع نمایشگاه برگزار می‌کند و محصولاتش را در معرض بازدید عموم می‌گذارد. سال ۲۰۱۱ نمایشگاهی با عنوان «دفترِ کار در فضای باز» برگزار کرد و روش‌هایی برای خلق محیط‌های کاربردی ارائه داد.
اگرچه این رویداد توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرد و بازخورد مثبتی داشت اما خود جاناتان رضایت زیادی نداشت و آن را پروژه‌ای فرضی می‌دانست. به گفته او، تحقیقات خوبی انجام شده بود اما کاربرانِ دنیای واقعی نقش چندانی در این پروژه نداشتند. زمانی که طراح به تنهایی کار می‌کند، مشکلات فرضی را در نظر می‌گیرد و بر پایه آنها پیش می‌رود. طراحی باید به گردش درآید، نه اینکه در جایی ساکن بماند.
در مقابل، او به صندلی طراحی شده برای هواپیما توسط ایمزها اشاره می‌کند. چنین محصولی کلاً بازی را عوض می‌کند. آنها در واقع نوع نشستن مردم در هواپیما را طراحی کردند و هر روز میلیون‌ها نفر در وضعیتی که آنها طراحی کرده‌اند قرار می‌گیرند و مسافرت می‌کنند. این مسئولیت بزرگ، نتیجه نوع طراحی و تصمیم‌گیری ایمزها است.
چنین تجاربی در زمینهٔ طراحی مبلمان، سطح کار جاناتان اولیورز را تا حد زیادی ارتقا داد، به طوری که اولین محصول او برای شرکت دنیز میلانو (Danese Milano)، برنده مسابقه کومپَسو دورو (Compasso d’Oro) ـ یکی از معتبرترین رقابت‌های طراحی صنعتی کشور ایتالیا ـ شد.
گرفتن این جایزه در سن جوانی بسیار با ارزش بود اما او به طراحان جوان توصیه می‌کند که اجازه ندهند مسابقات آینده کاری آنها را تحت تأثیر قرار دهند. به عقیده جاناتان، شرکت در مسابقات می‌تواند تأثیر منفی داشته باشد، ممکن است حس کنید گیر افتاده‌اید و باید کارهای مشابه انجام دهید.
او دریافته بود که بهترین شاخص موفقیتش، هیجانِ اوست. هرچقدر هیجان بیشتری برای انجام کارش داشت احتمال موفقیت بیشتر میشد.
جاناتان اولیورز چه توصیه‌ای برای طراحان جوان دارد؟
از جایی که به آن علاقه ندارید شروع نکنید. گذراندن دوره‌های کارآموزی ضروری نیست. فکر نکنید که حتماً باید همه چیز را از پایه آغاز کنید و مسیرتان را به این شکل هموار سازید. اگر مستعد و آماده هستید می‌توانید از هرجا که می‌خواهید شروع کنید. فقط مؤثر عمل کنید.
قسمتی از مؤثر بودن این است که پیچیدگی‌های راه‌اندازی کسب و کار در دنیای امروز را بشناسید. برای موفق شدن به این موارد نیاز دارید: نظم، اندک نگه داشتن سرمایه، اولویت‌بندی کارهای مهم.
بلند مدت فکر کنید. اولویت اولتان باید سلامتی و محافظت از حساب بانکی‌تان باشد. شما قرار است بیش از بقیه کار کنید.
نکته آخر اینکه، دفتر یا کارگاهتان را جایی تأسیس کنید که بهترین موقعیت را برای اهداف تجاری شما داشته باشد. مثلاً جایی که اطرافتان کارگاه‌های ساخت قالب یا کارخا‌نه‌هایی با تکنولوژی روز وجود دارند.
برگرفته از: core77
دیدگاه شما چیست؟