موکادیزاین
مکس لپسی (Max Lipsey)، طراح ۲۹ ساله آمریکایی، بعد از تحصیل در دانشگاه نیویورک وارد دانشگاه آیندهوون شد. علاقه او به کارِ طراحان هلندی مانند مارتین باس (Maarten Baas) باعث شد که برای ادامه تحصیل به این کشور برود. به گفته مکس، آثار متفاوتِ مارتین باس مانند مبلمان سری Smoke تاثیر مهمی روی او داشته و او را از اینکه چطور می‌توان یک شیء را بامزه و در عین حال شاعرانه و بسیار گران‌قیمت طراحی کرد شگفت‌زده کرده است.
منبع: هزارو‌یک بوم
برای شناخت بهتر نسبت به فلسفه طراحی مکس، بهتر است ابتدا ویدئوی بالا که مربوط به یکی از آخرین پروژه‌های اوست را تماشا کنید.
مکس لپسی برای ساخت این صندلی که Temper نام دارد، قطعات فلز را به هم جوش می‌دهد تا نشیمنی صاف و تکیه‌گاهی منحنی، شکل بگیرد. سپس آن را کمی پرداخت می‌کند، اما نه تا حدی که نقطه‌های جوش از بین بروند. به اعتقاد او، این نقاط باید باقی بمانند تا روند ساخت محصول را نشان دهند. سپس صندلی‌ها به طور معلق درون کوره قرار می‌گیرند تا رنگ طبیعی و پنهانِ فلز نمایان شود. به گفته مکس لپسی، فلز سه رنگ جذابِ زرد، قرمز و آبی را درون خود دارد که در این روند نمایان می‌شوند.
این نوع نگرش شهودی، رجوع به مواد خام و استفاده از تکنیک‌های اولیه برای ساخت و تولید، مواردی بودند که او را به ادامه تحصیل در آیندهوون سوق دادند.
مکس لپسی بعد از فارغ‌التحصیلی در سال ۲۰۰۸ با طراحان حرفه‌ای همچون مارتین باس کار کرد و در همین زمان استودیو خود را نیز تأسیس کرد. او بخشی از زمان خود را صرف طراحی و ساخت محصولات می‌کند و زمانی را به طراحی برای دیگران اختصاص می‌دهد یا از مهارت جوشکاری خود استفاده می‌کند.
مکس یادگیری چنین مهارت‌های عملی را برای طراحان جوان مهم می‌داند. به گفته او یادگیری مهارت جوشکاری موجب شد که بتواند طرح‌های خود را در سطح حرفه‌ای بسازد، همچنین زمانی که حجم کارها کمتر است و یا به کندی پیش می‌رود، با قبول پروژه‌های جوشکاری از وقت خود استفاده می‌کند.
هزینه‌های زندگی در آیندهوون این امکان را برای مکس فراهم کرد که کسب و کار خود را ادامه دهد، همین شرایط یکی از دلایلی بود که او بعد از تحصیل در هلند ماند. مکس لپسی استودیو خود را به تنهایی اداره می‌کند. اغلب مواقع ۸ تا ۱۰ ساعت در روز را آنجا سپری می‌کند و بعدازظهرها را با اسکچ زدن و طوفان فکری (brainstorming) می‌گذراند.
زمان کار او به دو بخش تقسیم می‌شود، قسمتی از آن صرفا مربوط به طراحی و اجرا است و قسمتی دیگر برای انجام کارهایی که کسب و کار او را پیش می‌برند، مانند رسیدگی به امور مالی، ایمیل‌ها و بازاریابی.
مکس عمدا کامپیوتر خود را روی میزی باریک و بلند قرار داده تا مجبور شود هنگام تایپ کردن روی چهارپایه‌ای بنشیند. این وضعیت راحت نیست، درنتیجه بعد از یک ساعت مجبور می‌شود از روی چهارپایه بلند شود. به گفته او بعد از نشستن پشت کامپیوتر این احتمال وجود دارد که زمان زیادی هدر برود، درنتیجه با این روش او مطمئن می‌شود که تمام روز را پای کامپیوتر هدر نخواهد داد.
این طراح جوان بعد از ۵ سال کار به عنوان یک کارآفرین، بزرگ‌ترین مسئله خود را واقع‌بینی در مورد هزینه پروژه‌های شخصی‌اش می‌داند. به گفته او تجربه و توسعه ایده‌های جدید هزینه‌های زیادی را در بر می‌گیرد، پس بهتر است هنگام شروع، به طرح تجاری آن نیز فکر کنید. لازم نیست که این طرح خیلی دقیق و با جزئیات کامل باشد اما باید پرسش‌های مهم را در بر گیرد. آیا می‌توانم آن را بفروشم؟ آیا می‌توانم تولیدکننده پیدا کنم؟ آیا قطعه‌ای تولیدی است یا فقط برای جلب توجه طراحی می‌شود؟ اگر شامل هزینه‌های زیاد می‌شود، توجیه ساخت آن چیست؟ و سؤال‌هایی از این دست که باعث می‌شود منطقی‌تر به پروژه نگاه کنید.
آخرین توصیه‌ای که مکس لپسی برای طراحان کارآفرین دارد، افزایش مهارت عکاسی است. خلق تصاویر تاثیرگذار از محصول یا پروژه نقش چشمگیری در رسانه‌ای شدن آن خواهد داشت. تصاویر حرفه‌ای و خلاقانه مورد توجه مجلات قرار می‌گیرند و وب‌سایت‌ها از آنها استفاده خواهند کرد.
منبع: هزارو‌یک بوم
